Deski podłogowe WARSTWOWE
Deski warstwowe zwane też parkietem warstwowym są złożone z dwóch lub trzech warstw. Wierzchnia – zwana użytkową lub licową – wykonana jest ze szlachetnego drewna. Poniżej jest drewno niższej wartości, sklejka, płyta pilśniowa lub inne materiały drewnopochodne.
Taka budowa na ogół zmniejsza koszt wyrobu poprzez zmniejszenie zużycia wartościowego szlachetnego surowca. Ponadto pozwala wykorzystać odpady z produkcji z dbałością o środowisko.
Jak zapewniają ich producenci, deski warstwowe są bardziej stabilne niż deski podłogowe lite, gdyż ich budowa ogranicza pracę drewna i powstające w okresie grzewczym szczeliny między elementami są mniejsze.
Przy ocenie wpływu na zdrowie desek warstwowych warto sprawdzić, jakimi klejami spojono warstwy, jakich użyto do produkcji płyty pilśniowej lub sklejki i jaka jest emisja formaldehydu z gotowego wyrobu. Tę ostatnią informację można pozyskać, zapoznając się z deklaracją właściwości użytkowych wystawioną na podstawie normy PN-EN 14342:2013: klasa E1 oznacza emisję formaldehydu na poziomie ≤ 0,124 mg/m3 i ≤ 3,5 mg/m2h; zaś klasa E2 powyżej tych poziomów.
Deski warstwowe na ogół mają wykończoną powierzchnię (olejowaną lub lakierowaną) i nazywane są deskami gotowymi lub parkietem gotowym. Instalacja takiego wyrobu jest szybka – unika się uciążliwego cyklinowania.
Choć deski gotowe mogą być użytkowane zaraz po utwardzeniu się kleju – często nawet następnego dnia po ułożeniu (należy stosować się do zaleceń producenta kleju) – większość producentów sugeruje, by dokonać tzw. pierwszej konserwacji, która nie tylko poprawi zabezpieczenie powierzchni deski, ale i zabezpieczy fugi (szczeliny) między deskami, gdzie ewentualnie dostająca się woda mogłaby mieć kontakt z surowym drewnem.
Gotowe deski podłogowe na ogół są fazowane (ich krawędzie są ścięte), co po złożeniu elementów tworzy mały rowek. Faza podkreśla odrębność każdego elementu, ma jednak inne ważne zadanie: maskuje niewielkie szczeliny powstałe w okresie grzewczym, gdy deski ulegają wysuszeniu i się kurczą. Im deska jest szersza, tym obecność takiej fazy bardziej wskazana.
Warstwa licowa (użytkowa) desek warstwowych może być zrobiona z jednego dużego elementu lub większej liczby mniejszych elementów ułożonych na ogół w dwóch lub trzech rzędach. Stąd ich nazwy.
deska jednolamelowa:
deska dwulamelowa (często ma znacznie więcej niż dwa elementy, jednak są one ułożone w dwóch rzędach):
deska trzylamelowa (elementy ułożone w trzech rzędach):
deska wielolamelowa do posadzek wzorzystych:
Oczywiście mniejsze elementy są tańsze stąd cena desek dwu- i trzylamelowych jest niższa. Niestety rozwiązanie to ma pewną wadę. Jak powszechnie wiadomo, drewno wraz ze spadkiem wilgotności kurczy się. Elementy jednej deski są ze sobą sklejone i pracują razem, więc między nimi szczeliny na ogół nie powstają. Natomiast szczelina pomiędzy deskami jest wtedy odpowiednio większa – obrys każdej deski jest wyraźnie widoczny.